گزارشی از انتشار مجموعه یادداشت هایی با عنوان: بدون تعارف اچمی هستم

محمدصادق نوروزی – انتشار مجموعه یادداشت‌های تحلیلی با عنوان بدوم تعارف اچمی هستم 

جمعه هجده مرداد مصادف با نهم آگوست به مناسبت روز جهانی اقوام بومی سه یادداشت در سایت‌های منطقه منتشر شد که در آن با روش‌های روایی و تحلیلی از نام و حفاظت از زبان مادری سخن به میان آمده بود.

نویسندگان این مجموعه گروهی از جوانان شهرهای مختلف بودند که به گفته خویش، دغدغه مشترکی آنها را گرد هم آورده بود. در مقدمه ای که برای این مجموعه نوشته شده بود آمده است: به نظرِ وقتِ آن رسیده است که صدای غالب به رسمیت شناخته شود. ما  در این سه یادداشت موافقتِ خود را با عنوان “زبان اچمی” برای زبانِ مادری مان اعلام کرده ایم. دلایل خود را بر شمرده ایم و هر یک وجوهی از مساله را شکافته ایم. در عینِ صراحتِ منظور، گوشمان نیز شنوای هر صدای دیگر و مخالفی است. امید آن که طرحِ دوباره ی این مساله ی مناقشه برانگیز به ایجادِ گفتگویی درخور بینجامد و صداهای سرکوب شده نیز در این میان گم نشوند. سپس توضیحاتی در ادامه منتشر شده بود.

نخستین یادداشت به قلم مصطفی ملتفت، دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی نوشته شده است و در بخشی از آن آمده : در این یادداشت به اهمیت حفظ زبان و رابطه این زبان با موجودیت مردم این خطه ( که اتفاقا در جای خود بحث فوق العاده مهمی است ) و یا تمایز بین زبان و گویش، یا تفاوت لاری و لارستانی نمی پردازم. بلکه تاکید اصلی من این است که مسئله به ظاهر حاشیه ای،غیرمهم و در نهایت به محاق رفته ی”زبان اچمی” را با عینک “نگاهی زیبایی شناسانه” (به معنای عام آن، و نه علمی) از نو مورد تامل قرار دهم.
 این یادداشت در سایت اوزامروز منتشر شده است.

دومین یادداشت از شایان تدین در سایت بستک نیوز منتشر شده است که در آن می‌خوانیم : زبانِ مادری من اچمی است. این جمله ای است که هیچ ابایی از گفتنِ آن ندارم. چنان که پیداست فکر می کنم در مقابل و مقابله با چوب های معلمان،باید این مقاومتِ عمومی را مد نظر قرار داد و به آن احترام گذاشت. به تمایزها و تفاوت ها رسمیت بخشید. هیچ یک را به یک کلِ تعمیم یافته فرونکاست و در عینِ مقاومت، زمینِ بازی را از فضلا گرفته به مردم بازگرداند. چرا که زبان عرصه ای عمومی و متعلق به تک تکِ آدم هاست و به یک قشرِ خاص هرگز محدود نبوده است و نخواهد بود.
یادداشت سوم از امیرحسین نوبهار منتشر شده است که در آن ذکر شده : امروز حداقل برای من واقعا چندان مهم نیست که واژه «اچمی» از کجا آمده و اصولا یافتن ریشه‌ای برای این کلمه چندان کمکی به ما نمی‌کند؛ چرا که مسئله چیز دیگری است؛ «یافتن عنوانی برای هویت مشترکی که مردم آن‌ را برگزیده‌اند» و این یعنی چیزی برای همه. اما از این وجه اشتراک چگونه باید مراقبت کرد تا سهمی برابر از فرهنگ برای تک‌تک انسان‌ها باقی بماند؟
این یادداشت ها که هر سه درباره زبان اچمی منتشر شده‌اند بازتاب‌ها و واکنش‌های فروانی نیز در سطح منطقه ایجاد کرده است.