۱۸ ساعتِ مسرت بخش در شهر جناح + تصاویر

با همه تجربه هم زیستی و دوست و بعضا فامیل بودن، فرصتی مهیا نشده بود که جمع قابلی از یک محله ، یک سفر برون منطقه ای را تجربه کنیم

اینک این تمنا برآورده شده بود برای این سفر جناح زیبا را انتخاب کردیم

شاید این بهانه برجسته تر به نظر می آمد که آنجا مردمانی دارد به غایت مهربان و مهمان دوست که حس غریب بودن را از آدم دور می کند

پنجشنبه شبی که گذشت به صد شوق راهی این دیار شدیم

دیدن بنای تاریخی تنب پرگان وقتی جالب تر آمد که یک کارشناس مطلع و آگاه و بسیار علاقه مند (پیمان پاسلاری فرامرزونی ) از زوایای مختلف اهمیت این یافته عهد قدیم را توضیح دادند، در همین اندک زمان آشنایی با ایشان که فارغ التحصیل رشته باستان شناسی دانشگاه تهران هستند پی بردیم که چه پتانسیل های انسانی کمتر شناخته ای در منطقه موجود است که می شود از آن ها بهره شایسته تر برد

یک استعداد ادبی هم مارا در این سفر به سر ذوق آورد ” ناصر چمن پیرا ” با گپ های شیرینش و شعر های گویشی جذابش لحظه های کم مانندی را برایمان رقم زد، تعداد زیاد و کیفیت عالی کتاب های موجود در کتابخانه شرفایی جناح باورش را برایمان سخت کرده بود و این آرزو که بستکی ها (کل شهرستان ) از این ظرفیت فرهنگی استفاده ارزشمند ببرند

فکر خلاق مهندس عباسی و هنر و توانمندی نسل جوان شهر جناح یک پدیده در آمدی نادر را تولید کرده بود محصولات نمکی فروشگاه عباسی پیش چشم ما بود و غروری که از قبل زیبایی و ظرافت و فراهم کردن زمینه های اشتغال و فکر صادر و جهانی کردن کالای آن به ما دست می داد

در مسیر رفتن به تفریگاه این خیر بزرگ نخل ها و سکوهای نشستن تفریگاهی ایجاد شده عمق صمیمیت ایشان به مردم و زیست بوم جناح را به چشم می آورد

لذت خوردن و یابه سوغاتی آوردن انواع خوراکی و شیرینی ها همچون نون فطیر ،کیک مهوه ای ،طبقی و حلوا (چهار مغز )

معماری متفاوت مسجد باغو و تالار باشکوه مزین به نمای زیبا و بومی عباسی بعضی کوچه ها و معابر بهسازی شده به هدف احیا و زیبا سازی بافت قدیمی با حفظ ارزش محلی (توسط شورا و شهرداری )

موزه مردم شناسی جناح و صدها ابزار و وسایل و نشانه و معرفی که به همت مرد مهربان ،دوست داشتنی و دلسوز شهر (عبد الرحمان عبدالهی ) در یک مکان جمع آوری شده

حس خوب دیدن عکس های یک قرن جناح که توسط مرحوم پذیرا گرفته شده همراه با مهر ورزی جوان ” ماشاالله ” خوش سیما و با معرفت، ” احمد درخشان ” که در غیاب پدر فرهنگی اش کلید دار خانه احمد مدان بود

شوق نظاره کردن دو پروژه بزرگ ، دلپسند ، غرور آفرین و قطعا پر منفعت برای مردم ، پُلی که خور را به مرکز جناح متصل می کند و به گفته اهالی توسط خیر امیر عبدالرحمان فیشوری بنا نهاده شده بود و مجتمع مسکونی ۲۵ واحدی دوکه با نماهای اصیل زینت بخش قسمتی از شهر بود و گویا خرج آن را ” عبد الله توانچه ” عهده داری کرده بود و جالب تر اینکه این دو خیر سال هاست که از زادگاه خود به قصد کار و بهبود معیشت به بلادی دیگر رفته و ساکن شده اند اما دل در گرو عشق و تعلق به مکانی دارند که کودکی و نوجوانی خود را در آن ساخته اند و از آن خاطره ها دارند همه و همه از جذابیت های دیدنی و در ذهن ماندنی بود که گاهی ما را به حیرت در ارزش ، زحمت ، علاقه و توانایی آدم های این شهر فرو برد.

هرچند ممکن است مثل هرجا ، زندگی اجتماعی و در جوار هم بودن ، تزاحم های رفتاری هم برای همدیگر حاصل آورد اما آنچه برای تازه واردان اهمیت دارد ” زیبایی های شهر ” است و در آخر این که موقعیت جغرافیایی و واقع شدن خانه ها در تپه ها و سراشیبی و بافت نرم خاک وسنگ کوه های اطراف که امکان زیبا تر کردن مبلمان روستایی را تسهیل می کند و فضای جا افتاده و حال و هوای شاد و دلکش و پر ازدحام کبابی ها می تواند از ” کهتویه ” ماسوله ای در جنوب بیافریند که در فصول مناسب سال (پاییز و زمستان ) گردشگران بسیاری را به این شهرستان روانه کند.

۲۵ خرداد ۱۴.۴

ادریسی از گاوبندی (پارسیان)