[size=14]احمد پذیرا(احمد مدان):[/size]
[size=12][size=12pt]عکاس ،موسیقی دان،خطاط،هنرمند و محقق جناحی احمد مدان در پنجم دیماه 1315 ه.ش دیده به جهان گشود.در سن 5 سالگی (1320ه.ش) به همراه مادر و سه خواهرش راهی بحرین شد.شرح سفر استاد به بحرین که از مسیر خور جناح،بندر چارک و سپس با یک کشتی بادبانی 16 روز را در دریا گذرانده،شنیدنی های زیادی دارد.درگذشت دختر سه ساله در آن سفر پرمخاطره،روح ظریف و حساس استاد را بسیار آزرد به طوری که پس از گذشت بیش از 70 سال از این ماجرا هنوز از تعریف حال و روز مادر آن دختر که بعد از دفن دخترک بیچاره در دریا در تقلا بود تا خویش را به دنبال فرزندش درآب های عمیق خلیج غرق سازد،بسیار متاثر و ناراحت می شود.به راستی که مهر مادری را می توان رستاخیز عاطفه،ایثار و عشق خواند.[/size]

قرآن را در همان سال ورود به بحرین نزد ملا فاطمه ختم کرد.شوهر ملا فاطمه فردی بود نابینا به نام ملا عبدالله که او هم در این مکتب خانه درس می داد.اصول فقه و کتاب مبدا را در مکتب خانه ی ملا اُمهانی و مادرش ملاخدیجه محمد رفیع آموخت.سپس با حمایت عمویش حسن احمد مدان نجار به مدرسه ی خصوصی محمد صالح التاجر فرستاده شد و در آنجا عربی و انگلیسی را یاد گرفت.

مشکلات مالی و فقر اما استاد را از ادامه ی تحصیل بازداشت.به همین خاطر استاد وارد بازار کار شد و به حرفه های مختلف کارگری? پرداخت.اما فقر و مشکلات معیشتی اصلا نتوانست روح حقیقت جو و تشنه ی علم و معرفت استاد را به همین توشه قانع سازد.به همین خاطر در سن 16سالگی تحصیلاتش را به صورت شبانه ادامه داد.استاد،این دوره-که به مدرسه ی دولتی میرفت-? را با نمرات عالی و رتبه ی ممتاز به پایان رساند و توانست بر زبان عربی کاملا مسلط شده و علاوه بر این زبان و انگلیسی،با زبان های اردو،هندی و فارسی نیز آشنا شود.معلم احمد مدان در این دوره یکی از متنفذین و نقاشان معروف بحرین بنام احمد السِنی بود.

در همین احوال که استاد شب ها را درس می خواند،روزها را به کار و تلاش مشغول بود و توسط فردی به نام غلامعلی مربوطی به شرکت انگلیسی amwd معرفی شد. در همان شرکت و در همان سالی که تحصیلات شبانه را طی می کرد،خطاطی و تابلونویسی را یاد گرفت.داستان خطاط شدن استاد هم جالب است.استاد به دلیل علاقه اش به روزنامه ی تایمز لندن،آرشیوی از آن تهیه کرده بود(1945م)و از روی همان روزنامه،تمرین خطاطی را شروع کرد.این آموزش ساده باعث شد تا استاد تابلونویسی را به عنوان شغل در شرکت های ای ام دبلیو دی و آلبا دنبال کرده و پس از آن تا 45 سال شغل اصلی اش خطاطی و تابلونویسی باشد.

در سال 1948 م عکاسی را شروع کرد و در سال 1959ظهور فیلم هایش را خودش انجام می داد.پس از رجعت به جناح در سال 1994م عکاسی را با هدف به تصویرکشیدن زادگاهش تا جایی ادامه داد که در حال حاضر توانسته طی 18 سال،165 آلبوم و 35هزار عکس را درباره ی زادگاهش جمع کرده و آن را به عنوان سندی برای آیندگانش به یادگار گذارد.

نُت موسیقی را یک هندی به نام دیوید-که استاد موسیقی و از نوازندگان مشهور ارکستر افتخاری کشور بحرین بود- در سال 1960 به استاد آموخت.سپس به عضویت گروههای مختلف موسیقی هندی،ایرانی و عربی درآمد و سازهای ساکسفون،بَنجو،آرمونیوم،آکوردیون و ... را می نواخت.علاقه ی استاد به موسیقی تا حدی بود که بیشتر سازهای موسیقی که در این گروه ها کاربرد داشت را تهیه کرده بود و در نواختن تمامی آنها تبحر داشت.علاوه برآن تبحر استاد در موسیقی تا حدی است که تاکنون توانسته چندین ساز جدید موسیقی را اختراع کند که از آن جمله می توان به مَدان تار،بانجو پارس و بلبل پارس اشاره نمود.

عکس:آقای مدان در حال نواختن بلبل پارسی! (شنبه،18آبان 92)؛
Image
[/size]
[size=12]مدان نیز مانند دیگر مشاهیر جناح از غربت با همه ی شرایط مساعد مادی ایی که داشت،دل کند و خدمت به وطن و زادگاهش را بر منافع شخصی ترجیح داد.استاد عمرش را به آموزش قانونمندی،انضباط و رعایت نظم اختصاص داده و هدفش از مهاجرت به زادگاهش را به? یادگار گذاردن میراث عظیم فرهنگی مردم جناح می داند.او اکنون فرهنگ،مراسم،مناسک،آداب و رسوم،غذاهای سنتی،فولکور و ... را به تصویر کشیده و یک دایره المعارف بزرگ تصویری از شهرش فراهم آورده است که همواره مورد استفاده ی اهالی علم و هنر قرار گرفته است.عشق استاد به پروژه های علمی و تحقیقات دانشگاهی دانش پژوهان و دانشجویان تا حدی است که بدون هیچ مذایقه ای? عکس های خانه ی عکس را در اختیار افراد مختلف قرار می دهد و با وجود آنکه گاها-متاسفانه امانت داری علمی-در این خصوص رعایت نشده و بدون اشاره به نام عکاس از عکس ها استفاده می شود،اما خم به ابرو نمی آورد و در این باره می گوید: "با تمام میل به کسی که قصد انجام کار تحقیقی دارد،کمک میکنم و اگر همه عکس ها را هم بخواهد به او می دهم و اصلا لازم نیست به اسم من اشاره شود.

دوربین،قلم استاد است و قلم مقدس است.به همین خاطر هرگز عکسهایش را نفروخته و معتقد است حتی یکی از 35 هزار عکسش را حاضر نیست با ده ها هزار و حتی بیشتر معاوضه کند.خدمت بزرگ استاد احمد مدان به جناح و ماندگاری او در اذهان مردم این شهر به خاطر نگارش تاریخ مصور جناح است.امیدواریم که گنجینه ی عظیم عکس مدان? که ماحصل یک عمر تلاش و ازخودگذشتگی است،مورد استفاده ی درست اهالی هنر قرار گیرد.
[/size]
[size=10]«بهرام فولادچنگ»[/size]